ALAÇATI VE OT FESTİVALİ (EGE KÖYLERİ GEZİSİ 3)

9 Nisan 2016
    Gezimin başlangıç tarihini belirleyen Alaçatı Ot Festivaliydi.
    9 Nisan Cumartesi Günü festivalde olmak üzere ve özellikle en yoğun günlerinden birini görmek üzere 8 Nisan'da geziye başladım.

    Gece saat 02:00 civarı İzmir'e vardığımızda, 1990'lı yıllarda yaşamış olduğum Alsancak semtini görmeyi istedim. Kordon boyu, çimenlerde oturan, yürüyen, sohbet eden genç, yaşlı insanlarla doluydu. Bize çok güzel enerji verdi bu görüntüler. Yol yorgunluğunu bu enerji ile attık.
     Alaçatı, İzmir'e 80 km uzaklıkta otoyoldan özel araba ile ortalama 50 dk  sürüyor. 

     İzmir'e her gelişimde bulunmaktan mutlu olduğum bir yer Alaçatı ve Alaçatı denince aklıma ilk gelen kelimeler, “çok renklilik, çiçekler ve eski taş evler”. 
Sörf yapmak için çok uygun şartlara sahip Alaçatı, uzun zamandır sörfçülerin çok iyi bildiği bir yer. 

Daha önceki gelişlerimizde kaldığımız , gezdiğimiz, yemek yediğimiz yerlerde sorduğumuz esnaftan öğrenmiştik ki, Alaçatı'nın tanınmasında şimdi Çeşme Belediye Başkanı olan belediye başkanı Muhittin Dalgıç'ın çok büyük payı varmış. Halk ve esnaf ile birlikte, bilinçli bir çalışma yapmış.

  

    

 Alaçatı'ya  araba kuyruğu ile girdik. Festival bile olsa bu kadar kalabalık olabileceğini tahmin etmemiştim. Zamandan kazanmak için arabayı uzak sayılabilecek bir yere park edip, yürümeyi tercih ettik. 

  Yürürken, Alaçatı'nın bilinen köy merkezinden çok farklı şehirleşmiş bir Alaçatı gördüm. Yüksek bina yok, mümkün olduğunca köyün yapısına uygun tasarımlarla binalar yapılmış ama yine de bir köy değil artık. Yaşayanlar çoğunlukla köylüler değil. Daha çok yazlıkçı. Alaçatı'yı sevmeme rağmen, üzüldüğüm nokta bu gibi yerlerin köy özelliğini, samimiyetini yitirmesi. Bu tür projelerin maalesef böyle tahribatları olabiliyor. 

Alaçatı Değirmeni 

    Alaçatı Ot Festivali bu yıl ziyaretçi rekoru kırmış ve başka yerlerdeki hiç bir festival bu kadar ziyaretçi çekmiyormuş. Başta İstanbul olmak üzere, diğer illerden gelen ziyaretçi sayısı çok fazla. Otobüslerle, turlarla insanlar festivale gelmişti. Bir çok belde bunu yapmaya çalışıyor, Alaçatı bunu başarmış. Hatta kapasitesinin üstüne çıkmış. Fakat diğer zamanlarda bu kadar kalabalık değil tabi. Gezimin sebebi turistik olmasının yanısıra, Ege köylerini gözlemlemek amaçlı olduğu için bu tür detaylara yazılarımda değineceğim.

 

Merkeze giden standlı yol

 Alaçatı'nın meydanına giden yollarda sıralı dizilmiş standlarda, bölgede yetişen otlar ve onlardan yapılan ürünler ağırlıklı olmakla birlikte, Ege'nin diğer bölgelerinden gelen ürünler de bulunmaktaydı. Farklı otları tanımak, hangi otun nasıl kullanıldığını öğrenmek açısından güzel bir etkinlikti.
Şevket-i Bostan'ı daha önce duymuştum ama ilk kez gördüm. Osmanlı mutfağında sıkça kullanılan ilginç bir bitki. Daha doğrusu bitki kökü.

Alaçatı merkeze inen yol

  

Şevket-i Bostan

(Kuzu Etli Şevket-i Bostan; Girit mutfağına özgü çok lezzetli bir yemektir. Şevketi bostan ayıklaması oldukça zahmetli, Ege ve Akdeniz bölgesinde doğada kendiliğinden yetişen son derece şifalı, lezzetli yabani bir ottur. Dikenli yapraklarını ve odunsu kalın köklerini temizlemek oldukça zordur. Pazarlarda genellikle temizlenmiş olarak leğenlerde suyun içinde satılmaktadır. Doğada dağda bayırda, tarla yollarının kenarları gibi yerlerde çıkar. Yemeklerde dikenlerinden temizlenmiş dalları ile dış kabukları soyularak temizlenmiş kökleri kullanılır.  Kaynak: yemekmutfak.com)

  

Standlar arası ot yolculuğu devam ederken, bir çok standda kurutulmuş lavantalarla karşılaşmak benim için mutluluk verici oldu. Lavanta türlerini internette araştırırken Fransız sitelerinde sıkça gördüğüm, kocaman çiçekli bir lavanta türünün, tam da Nisan ayında Karabaş Otu adı ile Ege'de sıkça kullanılıyor olduğunu öğrendiğimde çok şaşırdım. İnsan her an bir şey öğreniyor.

  

Karabaş otu ve lavanta türlerinin çayının yapıldığını biliyordum ama reçelini ilk kez tattım. Yabani lavantanın Ege'nin doğasında bu kadar yaygın olduğunu bilmiyordum. Nasıl edinsem, dağlara mı çıksam nasıl bulsam derken, Alaçatı pazarındaki çiçekçide buldum ve Karabaş Otu sahibi oldum. Şimdi Çatalca'da şimdilik saksıda özenle büyütüyorum. Umarım bu coğrafyada yaşatabilirim. Benim gibi bir lavantasever için Karabaş Otu (yabani lavanta) gezime damga vuran bilgilerden ve edindiğim bitkilerden biriydi. 

Reçeller de kavanozları, süslemeleri ile festivalde dikkat çeken ürünlerdi. Zeytinler, zeytinyağları, turşular, zeytinyağlı yemekler, kurabiyeler... 

El yapımı ürünler, çeşit çeşit magnetler, değirmen objeler, zengin ürün çeşitliği olan standlardan geçerek Alaçatı merkeze geldik.

  

    

Alaçatı Cami, çok geniş açık bir alana sahip ve etrafındaki cafeler, parklar ve butikler nedeniyle insanlarla çok iç içe bir yapı.

Caminin en önemli ve haber olan özelliği;
1874'te kilise Cumhuriyet dönemiyle birlikte cami olan ibadethane, Alaçatı Belediyesi tarafından restore edildi. Kilise dönemine ait resim ve ikonalar özel bakıma alındı. Camiyi ziyaret etmek isteyen yerli ve yabancı turistlere açık olan bölüm, namaz vakitleri otomatik perdeyle kapatılıyor. Cami içerisinde bulunan otomatik perde sayesinde hem Müslüman hem de Hıristiyanlar ibadet edebiliyor. 
(Kaynak: http://www.internethaber.com/izmirde-boyle-cami-gorulmedi-551474h.htm 
Konu ile ilgili daha detaylı bilgi için; http://ismail-gezgin.blogspot.com.tr/2013/09/meryem-kilisesi-alacati-pazaryeri-camii.html ) 

    Renkli cafeleri, butikleri, butik otelleri, yaratıcı dekorasyonları, taş sokakları ve taş evleri ile Alaçatı'nın Türkiye'ye bu konuda öncü olduğunu kabul etmek lazım. Her bir görüntünün fotoğrafını çekip saklamak, anılarınızda tutmak istiyorsunuz. Merkez kalabalık olmakla birlikte fotoğraf çekimi için daha sakin sokak araları da bulduk. Cafe, restoran ve butik oteller özel renkli görüntüler oluşturmak için yarışıyorlar sanki. Doğal yapıdaki bir köye, insan eliyle yapılmış olsa da bu renkli dokunuşları seviyorum. 

Alaçatı içinden renkli kareler;

  

  

  Aslında Ot Festivalini tam anlamıyla yaşamak için festival komitesinin hazırladığı 4 günlük programı yaşamak, konsantre olmak lazım. Gayet güzel bir program hazırlanmış. Seminerler, etkinlikler, sergiler, doğadaki otları tanıma ve  toplama, yemek sunumları gibi güzel aktiviteler. Yalnız bu dönemde Alaçatı otelleri hem pahalı hem de dolu oluyor. Bu önemli ayrıntıyı hesaba katarak plan yapılmasında fayda görüyorum.

 Merkezde, sokaktan ayrı bazı mekanlarda belirli konseptlerde standlar bulunuyordu, sadece tasarımcıların, el yapımı ürünlerin bulunduğu bir mekan, limon bahçesi içinde bulunan Türkiye'den yöresel lezzetlerin bulunduğu mekan gibi. Benim gibi, el yapımı ve organik, yöresel ürünlere meraklı ve işi bu olan biri için tam noktasıydı.

   


 
Alaçatı kurabiyecilerinden kurabiye almadan olmazdı. Daha önce katılımcısı olduğum  bir Ekoloji Fuarında tanıştığım Alaçatı Kurabiyecisi vardı, onu buldum.
Kurabiyede  favorim, 10 çeşit baharatla yapılmış şekersiz kurabiye. Tavsiye ederim.
Gözlemeciler de Ege'nin olmazsa olmazı.
Festival sırasında değil ama birkaç gün sonra, daha sakin zamanda gelip meşhur Sakızlı Muhallebisini de yemeden gitmek istemedim. Geldiğinizde siz de yemeden gitmeyin.

 

    Haftalık pazarın da açık oluşu nedeniyle, sebze, meyve bolluğu olan, her şeye ulaşabildiğimiz güzel, özel bir gündü.
   Çok kalabalık olmasına rağmen, herkesin pozitif olduğu, iyi bir şeyler için bir araya gelmiş, güzel vakit geçirmek isteyen insanların bulunması, ve verdikleri enerji güzeldi. Daha sonra sakin bir günde gelme planı yaparak, Alaçatı'dan ayrıldık.
   Yolumuzu Ildır'dan geçirerek, güzel bir Nisan akşamı serinliğinde, güzel bir gün batımı izledik ve günü bitirdik.

Ildır'da gün batımı

   Alaçatı gezisinde beni yalnız bırakmayan, varlıkları ve destekleri ile güzel bir gün geçirdiğimiz, fotoğraf çekimlerimde sabırla yardımcı olan Hakan Çobanoğlu, Zeynep Tanırgan, Ceren Kudunoğlu’na teşekkürler.